Czy wypłacona przez firmę kwota poręczenia stanowi koszt uzyskania przychodu

ODPOWIEDŹ

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Jednakże w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów zawartych w art. 16 ust. 1 ustawy o pdop w pkt 10 lit. b stwierdzono, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na spłatę innych zobowiązań, w tym z tytułu udzielonych gwarancji i poręczeń.

Zdaniem redakcji niniejsze wyłączenie nie ma zastosowania do podmiotów, które świadczą usługi w zakresie poręczenia kredytów w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż zapłata kwoty poręczenia stanowi dla nich koszt uzyskania przychodu z tej usługi. Twierdzenie przeciwne skutkowałoby zapłatą niewspółmiernie wysokiego podatku w stosunku do rzeczywistych kosztów poniesionych dla uzyskania przychodu, stanowiącego podstawowy składnik określenia podstawy opodatkowania w podatku dochodowym, jaki jest dochód.

UZASADNIENIE

Umowa poręczenia jest jedną z umów nazwanych uregulowanych w Kodeksie cywilnym. Według art. 876 § 1 k.c. przez umowę poręczenia poręczyciel zobowiązuje się względem wierzyciela wykonać zobowiązanie na wypadek, gdyby dłużnik zobowiązania nie wykonał. Główną cechą poręczenia jest jego akcesoryjność, która wyraża się tym, że:

a) nieważność zobowiązania zabezpieczonego poręczeniem, skutkuje nieważnością poręczenia;

b) umorzenie zobowiązania powoduje wygaśnięcie poręczenia, które to zobowiązanie zabezpieczało;

c) o zakresie zobowiązania poręczenia rozstrzyga każdoczesny zakres zobowiązania głównego dłużnika, jednakże czynność prawna dokonana przez dłużnika z wierzycielem po udzieleniu poręczenia nie może zwiększyć zobowiązania poręczyciela;

d) poręczycielowi służą przeciwko wierzycielowi takie same zarzuty jakie może podnieść dłużnik główny.

Odpowiedzialność poręczyciela może mieć charakter posiłkowy, według której wierzyciel może żądać od niego świadczenia dopiero wtedy gdy dłużnik główny spóźnia się ze swoim świadczeniem, także gdy minie pewien termin. W braku odmiennego zastrzeżenia poręczyciel jest odpowiedzialny jak współdłużnik solidarny – art. 881 k.c., co oznacza iż wykonanie zobowiązania przez jednego z dłużników skutkuje jego wygaśnięciem. Natomiast treść istniejącego między solidarnymi dłużnikami stosunku prawnego rozstrzygać będzie o tym, czy i w jakich częściach będzie on mógł żądać zwr...