123
Opłaty ponoszone przez Spółkę w związku z dzierżawą elementów używanych do produkcji należy kwalifikować jako należność licencyjną. Tym samym od zapłaconego wynagrodzenie należy pobrać podatek u źródła.
Stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 17 czerwca 2014 roku nr IBPBI/2/423-316/14/CzP
Sytuacja Podatnika
Przedmiotem działalności Spółki jest produkcja ceramicznych wkładów do silników wysokoprężnych. W ramach prowadzonej działalności Spółka kupuje oraz dzierżawi elementy typu „X” i „Y” używane w maszynach w początkowej fazie produkcji. Spółka nabywa lub dzierżawi powyższe Elementy od kontrahenta z siedzibą w Japonii. Spółka posiada certyfikat rezydencji kontrahenta potwierdzający jego rezydencję w Japonii. Czy opłaty ponoszone przez Spółkę z tytułu dzierżawy Elementów podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 1 Ustawy o CIT?
Stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej
Odnosząc się do przedstawionej sytuacji Dyrektor powołał się na art. 21 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz do umowy zawartej między Polską Rzeczypospolitą Ludową a Japonią o unikaniu podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu podpisana w Tokio dnia 20 lutego 1980 r.
Zgodnie z powyższymi regulacjami wynagrodzenie wypłacane przez Spółkę z tytułu dzierżawy Elementów X i Y na rzecz kontrahenta japońskiego stanowi należność licencyjną.
Stosownie do art. 12 ust. 2 pkt a) ww. umowy polsko-japońskiej, należności licencyjne z tytułu technologii przemysłowych mogą być opodatkowane w Umawiającym się Państwie, w którym powstały, i zgodnie z prawem tego Umawiającego się Państwa, lecz podatek ustalony w ten sposób nie może przekraczać 10% kwoty brutto tych należności, jeżeli uprawniony właściciel należności licencyjnych jest osobą mającą miejsce zamiesz...
