Dokumentowanie zakupu części samochodowych w kosztach podatkowych

ODPOWIEDŹ

W przypadku posiadania tylko własnego dowodu księgowego o nazwie „dowód zakupu części samochodowych” nie zawierającego jednak danych sprzedawcy nie jest możliwe uznanie takiego dowodu za właściwy do wprowadzenia poniesionego kosztu do ksiąg rachunkowych. Dopiero po uzupełnieniu dodatkowych informacji i danych tak udokumentowany wydatek jest podstawą do uznania go za koszt uzyskania przychodów. 

UZASADNIENIE
Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.
Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• wydatek winien być poniesiony, w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, 
• wydatek nie może znajdować się wśród wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wskazanych w art. 23 ww. ustawy, 
• wydatek winien być właściwie udokumentowany.

Biorąc po uwagę powyższe, wydatki związane z zakupem towarów handlowych i materiałów są oczywiście związane z uzyskiwaniem przychodów z działalności gospodarczej i jednocześnie nie znajdują się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów podatkowych. Co do zasady jeśli ich zakup jest prawidłowo udokumentowany stanowią koszty uzyskania przychodów.
Ww przepis art. 22 ust. 1 nie określa jednak zasad dokumentowania wydatków zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów. Sposób dokumentowania ponoszonych kosztów uzależniony jest od rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych.
Stosownie do art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczania wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.
W związku z powyższym w  przypadku prowadzenia ksiąg rachunkowych, sposób prowadzenia księgi oraz dokumentowanie znajdujących się w niej zapisów w określa ustawa o rachunkowości.
Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o rachunkowości, do ksiąg rachunkowych okresu sprawozdawczego należy wprowadzić, w postaci zapisu, każde zdarzenie, które nastąpiło w tym okresie  sprawozdawczym.
Natomiast stosownie do art. 20 ust. 2 ww. ustawy, podstawą zapisó...