Zmiany w podatku dochodowym od osób prawnych obowiązujące w 2023 r.

Zwolnienie z obowiązku zapłaty podatku minimalnego

W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych dodany został art. 38ec, zgodnie z którym zwalnia się podatników obowiązanych do zapłaty minimalnego podatku dochodowego z obowiązków określonych w art. 24ca za okres od 1 stycznia 2022 r. do 31 grudnia 2023 r.
W przypadku podatników, których rok podatkowy jest inny niż kalendarzowy i rozpoczął się przed 1 stycznia 2024 r., a zakończy się po 31 grudnia 2023 r., zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się do końca tego roku podatkowego.
Według art. 24ca ustawy o pdop podatek od spółek będących podatnikami w rozumieniu art. 3 ust. 1 oraz podatkowych grup kapitałowych, które w roku podatkowym: 
a) poniosły stratę ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych albo
b) osiągnęły udział dochodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, określonych zgodnie z art. 7 ust. 1 albo art. 7a ust. 1, w przychodach innych niż z zysków kapitałowych w wysokości nie większej niż 2% – wynosi 10% podstawy opodatkowania (minimalny podatek dochodowy).

Ważne
Od 1 stycznia 2023 r. do art. 24ca dodany został ust. 3a zawierający alternatywną formę ustalania podstawy opodatkowania. Zgodnie z jego treścią podatnik może wybrać uproszczony sposób ustalania podstawy opodatkowania stanowiącej kwotę odpowiadającą 3% wartości osiągniętych przez podatnika w roku podatkowym przychodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych, przy czym o wyborze takiego sposobu ustalania podstawy opodatkowania podatnik informuje w zeznaniu, o którym mowa w art. 27 ust. 1, składanym za rok podatkowy, za który dokonał takiego wyboru.

Przepis ten pozwala podatnikowi na wybór formy ustalenia podstawy opodatkowania praktycznie do końca roku podatkowego, bowiem o jej wyborze informuje on organ podatkowy dopiero w zeznaniu podatkowym składanym za ten rok podatkowy.
W ust. 14 powyższego artykułu wyłączającego z podatku minimalnego zmieniono treść pkt 4 i dodano pkt 7–13. Według znowelizowanej treści przepisu o podatku minimalnym nie stosuje się do podatników:
1) których udziałowcami, akcjonariuszami albo wspólnikami są wyłącznie osoby fizyczne i jeżeli podatnik nie posiada:
a) bezpośrednio lub pośrednio, więcej niż 5%:
–    udziałów (akcji) w kapitale innej spółki lub
–    ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną;
b) innych praw majątkowych związanych z prawem do otrzymania świadczenia jako założyciel (fundator) lub beneficjent fundacji, trustu lub innego podmiotu albo stosunku prawnego o charakterze powierniczym; 
2) będących małymi podatnikami;
3) będących spółkami prowadzącymi gospodarkę komunalną, o których mowa w rozdziale 3 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. O gospodarce komunalnej (Dz. U. z 2021 r., poz. 679);
4) którzy osiągnęli udział, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, w jednym z trzech lat podatkowych bezpośrednio poprzedzających rok podatkowy, za który należny jest minimalny podatek dochodowy, w wysokości co najmniej 2%;
5) postawionych w stan upadłości, likwidacji lub objętych postępowaniem restrukturyzacyjnym;
6) będących stroną umowy o współdziałanie, o której mowa w art. 20s § 1 ordynacji podatkowej;
7) będących instytucją finansową w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe, której podstawowym przedmiotem działalności jest świadczenie usług finansowych polegających na odpłatnym nabywaniu od wierzyciela wierzytelności powstałych w wyniku zawarcia umowy sprzedaży towarów lub świadczenia usług pomiędzy tym wierzycielem a dłużnikiem;
8) będących przedsiębiorstwami górniczymi otrzymującymi pomoc publiczną na podstawie ustawy z dnia 7 września 2007 r. o funkcjonowaniu górnictwa węgla kamiennego (Dz. U. z 2022 r., poz. 1309).

Wprowadzony przepis pozwala na niepłacenie minimalnego podatku do końca 2023 r.

Ograniczenie obowiązku składania następczych oświadczeń WH-OSC

Do 26 października 2022 r. w przypadku niepobierania podatku u źródła od wypłacanych z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 oraz art. 22 ust. 1 na rzecz podmiotu powiązanego, o których mowa w art. 26 ust. 2e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, istniał obowiązek składania przez płatnika tego podatku oświadczenia, że:
a) posiada dokumenty wymagane przez przepisy prawa podatkowego dla zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikające z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania;
b) po przeprowadzeniu weryfikacji, o której mowa w ust. 1, nie posiada wiedzy uzasadniającej przypuszczenie, że istnieją okoliczności wykluczające możliwość zastosowania stawki podatku albo zwolnienia lub niepobrania podatku, wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Pamiętaj!
Oświadczenia WH-OSC pierwotne składa się w terminie do 7. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano pierwszej wypłaty należności. Oświadczenia WH-OSC następcze składano w terminie do końca drugiego miesiąca następującego po miesiącu, w którym złożono oświadczenie pierwotne, o ile dokonywane były następne płatności na rzecz tego samego podmiotu.

Od 26 października 2022 r. zniesiono obowiązek składania następczych oświadczeń WH-OSC. Zgodnie bowiem z nowelizowanym art. 26 ust. 7f, jeżeli płatnik złożył oświadczenie, o którym mowa w ust. 7a, a następnie dokonuje na rzecz podatnika, którego dotyczyło to oświadczenie, dalszych wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 1 lub art. 22 ust. 1, płatnik może nie stosować przepisu ust. 2e do ostatniego dnia roku podatkowego, w którym złożył to oświadczenie, przy czym przepis ust. 2j stosuje się odpowiednio.
Pierwsze złożone przez płatnika oświadczenie WH-OSC pozwoli mu nie stosować przepisu art. 26 ust. 2E ustawy o pdop do ostatniego dnia roku podatkowego, w którym złożył to oświadczenie. Zgodnie ze znowelizowanym art. 26 ust. 7g ustawy o pdop oświadczenie WH-OSC następcze będzie musiało być składane dopiero w terminie do ostatniego dnia miesiąca następującego po zakończeniu roku podatkowego.

Zmiany w opodatkowaniu estońskim CIT-em 

Skrócenie okresu stosowania opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek skutkujący wygaśnięciem zobowiązania
W wyniku nowelizacji ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zmieniono treść art. 7aa ust. 4 pkt 1, zgodnie z którym podatnik dokonuje zapłaty podatku należnego z końcem pierwszego miesiąca następującego po ostatnim roku opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek, jeżeli podatnik stosował to opodatkowanie krócej niż cztery lata podatkowe, przy czym w przypadku stosowania opodatkowania ryczałtem od dochodów spółek w sposób nieprzerwany przez okres co najmniej czterech lat podatkowych zobowiązanie podatkowe wygasa w całości.
Przed nowelizacją okres opodatkowania ryczałtem skutkujący wygaśnięciem zobowiązania był dłuższy niż cztery lata podatkowe.

Ważne
W art. 28r ust. 3 ustawy o pdop wydłużono termin wpłaty ryczałtu należnego od wartości rozdysponowanego dochodu z tytułu zysku netto. Zgodnie z treścią zmienionego przepisu podatnik, z zastrzeżeniem art. 28t ust. 2, który osiągnął dochód z tytułu zysku netto i w okresie następującym po zakończeniu stosowania opodatkowania ryczałtem rozdysponuje tym dochodem w całości lub w części, jest obowiązany złożyć do urzędu skarbowego deklarację, o której mowa w ust. 1, i wpłacić ryczałt należny od wartości rozdysponowanego dochodu z tytułu zysku netto w terminie do końca trzeciego miesiąca roku podatkowego następującego po roku, w którym ta dyspozycja została dokonana.

Przed zmianą wpłaty należnego ryczałtu od wartości rozdysponowanego dochodu z tytułu zysku netto należało dokonać do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym ta dyspozycja została dokonana. 

Wydłużenie terminów do zapłaty ryczałtu od wypłaty lub rozdysponowania dochodu z tytułu zysku
W art. 28t ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o pdop wydłużono terminy do zapłaty:
a) ryczałtu od dochodu z tytułu podzielonego zysku i dochodu z tytułu zysku przeznaczonego na pokrycie strat – do końca trzeciego miesiąca roku podatkowego następującego po roku, w którym podjęto uchwałę o podziale lub pokryciu wyniku finansowego netto;
b) ryczałtu od rozdysponowanego dochodu z tytułu zysku netto – do końca trzeciego miesiąca roku podatkowego następującego po roku, w którym dokonano w całości lub w części wypłaty tego dochodu lub rozdysponowano nim w jakiejkolwiek innej formie.

Przed zmianą wpłatę ryczałtu z pkt 1 należało dokonać do 20. dnia siódmego miesiąca roku podatkowego, a ryczałtu z pkt 2 do 20. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano w całości lub w części wypłaty tego dochodu lub rozdysponowano nim w jakiejkolwiek innej formie, nie później niż do 20. dnia siódmego miesiąca roku podatkowego, w którym dokonano tej dyspozycji.

Pamiętaj!
W wyniku powyższych zmian zniknie problem z powstawaniem zaległości, od wypłat dokonanych w drugiej połowie roku podatkowego. Znowelizowane przepisy weszły w życie z dniem 26 października 2022 r.

Zmiany w warunkach dotyczących minimalnego zatrudnienia pozwalających na wybór opodatkowania estońskim CIT-em 

W warunkach dotyczących minimalnego zatrudnienia pozwalających na wybór opodatkowania estońskim CIT-em zmieniono treść w art. 28j ust. 1 pkt 3 lit. B, zgodnie z którym podatnik ponosi miesięcznie wydatki w kwocie stanowiącej co najmniej trzykrotność przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia w sektorze przedsiębiorstw z tytułu wypłaty wynagrodzeń na rzecz zatrudnionych na podstawie umowy innej niż umowa o pracę co najmniej trzech osób fizycznych, niebędących udziałowcami, akcjonariuszami ani wspólnikami tego podatnika, jeżeli w związku z wypłatą tych wynagrodzeń podatnik jest płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych lub płatnikiem składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych lub ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Ważne
Znowelizowana treść tego przepisu pozwala na stwierdzenie spełnienia warunku, w...