Ustalenie stawki amortyzacyjnej dla używanego lokalu niemieszkalnego

ODPOWIEDŹ

Na mocy art. 22j ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatnicy, z zastrzeżeniem art. 22l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika. Według pkt 4 w/w artykułu dla budynków (lokali) niemieszkalnych, dla których stawka amortyzacyjna z Wykazu stawek amortyzacyjnych wynosi 2,5% – okres amortyzacji wynosi 40 lat pomniejszone o pełną liczbę lat, które upłynęły od dnia ich oddania po raz pierwszy do używania do dnia wprowadzenia do ewidencji środków trwałych. Dla lokalu niemieszkalnego wybudowanego w 2009 (przyjmujemy, że w tym roku został oddany do używania) i wprowadzonego do ewidencji w grudniu 2017 (9 lat) okres amortyzacji będzie wynosił 31 lat. W takim przypadku stawka amortyzacyjna dla lokalu niemieszkalnego wyniesie 3,23%.

UZASADNIENIE

Zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż grunty lub prawo wieczystego użytkowania gruntów, środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części. Kosztem uzyskania przychodów są zgodnie z art. 22 ust. 8 w/w ustawy, odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a–22o, z uwzględnieniem art. 23. Według art. 22i ust. 1 powyższej ustawy odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j–22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnyc...