Potrącanie KUP z wynagrodzenia

Koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku pracy zostały wskazane w art. 22 ust. 2 ustawy z 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych. Obecnie są określone na poziomie 111,25 zł miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej (podstawowe koszty uzyskania przychodów). Przepisy regulują również kwestię maksymalnej kwoty rocznej i nie mogą przekroczyć łącznie 2002,05 zł za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej. Ustawa przewiduje tzw. podwyższone koszty i wynoszą one 139,06 zł miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1668,72 zł, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę (podwyższone koszty uzyskania przychodów). W takiej sytuacji nie mogą one przekroczyć łącznie 2502,56 zł za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Warto zwrócić uwagę na fakt, iż miejsce zamieszkania nie jest tożsame z adresem zameldowania. To miejsce zamieszkania (miejsce, gdzie pracownik faktycznie przebywa z zamiarem stałego pobytu), a nie miejsce, gdzie posiada on meldunek na pobyt stały bądź czasowy, decyduje o zastosowaniu podstawowych bądź podwyższonych kosztów...