194
Spółka prowadząc działalność gospodarczą wynajmuje pomieszczenia, w których dokonuje nakładów inwestycyjnych w celu dostosowania ich do potrzeb prowadzonej działalności. Inwestycje te zakwalifikowane zostaną jako inwestycje w obcym środku trwałym, od których dokonywane będą odpisy amortyzacyjne. Umowy najmu pomieszczeń zawierane są na zasadach, zgodnie z którymi każda ze stron ma prawo wypowiedzenia takiej umowy z zachowaniem okresu wypowiedzenia bez podania jej przyczyny. Umowa najmu nie przewiduje zwrotu wydatków poniesionych przez najemcę na dokonane przez niego nakłady inwestycyjne po rozwiązaniu lub wygaśnięciu umowy. Czy po rozwiązaniu umowy najmu niezamortyzowane inwestycje w obcym środku trwałym będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, w sytuacji gdy ich demontaż nie będzie opłacalny z ekonomicznego punktu widzenia - koszty fizycznej likwidacji przewyższałyby ewentualne korzyści (przychody) ze zbycia lub utylizacji elementów likwidowanej inwestycji.
ODPOWIEDŹ
Prawo do zaliczenia niezamortyzowanych inwestycji w obcym środku trwałym, do kosztów uzyskania przychodów, będzie możliwe gdy strata z powodu likwidacji tych inwestycji nie powstała na skutek zmiany rodzaju działalności. Do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów nie jest konieczna fizyczna likwidacja inwestycji, a tym samym może ona zostać przekazana właścicielowi środka trwałego w momencie rozwiązania umowy najmu.
UZASADNIENIE
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (zwanej dalej updop) i art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanej dalej updof) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1updop (art. 23 updof). Zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 1 updop (art. 22a ust. 2 pkt 1 updof) amortyzacji podlegają również przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych. W myśl art. 16 ust. 1 pkt 5 updop (art. 23 ust. 1 pkt 5 updof) nie uważa się za koszty uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, iż straty w środkach trwałych w części niepokrytej odpisami amortyzacyjnymi są kosztem podatkowym.
Z kolei art. 16 ust. 1 pkt 6 updop (art. 23 ust. 1 pkt 6 upof) wskazuje, iż nie stanowią kosztów uzyskania przychodów straty powstałe w wyniku likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, jeżeli utraciły one przydatność gospodarczą na skutek zmiany rodzaju działalności. Decyzja o zaprzestaniu korzystania z cudzego środka trwałego, w którym podatnik dokonał nakładów inwestycyjnych, może zostać podjęta z różnych powodów jeszcze przed zakończeniem jego amortyzacji. Najczęściej powód takiej decyzji ma gospodarcze i ekonomiczne uzasadnienie i podejmowana jest w celu zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów. Powstałe straty na skutek likwidacji nie w pełni umorzonych środków trwałych, spowodowane byłyby działaniami racjonalnymi i uzasadnionymi z punktu widzenia przyszłych zysków podmiotu gospodarczego. W takim przypadku brak jest ratio legis dla wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów strat wynikających z likwidacji środków trwałych, jeżeli decyzja o ich wyłączeniu z działalności spowodowana była racjonalnymi przesłankami (element strategii gospodarczej) i miała w dalszej perspektywie służyć zwiększaniu zysków podatnika.
Pojęcie „likwidacji” środka trwałego nie zostało zdefiniowane zarówno w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych jak i w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych. Organy podatkowe w swoich interpretacjach pojęcie likwidacja definiowały bardzo wąsko, przyjmując iż przez likwidację należy rozumieć fizyczne unicest...
Aby uzyskać dostęp do całości, kup prenumeratę
