Wycena materiałów

ODPOWIEDŹ

Zgodnie z art.  34 ust. 1 pkt.1  ustawy o rachunkowości (UoR) , jednostki mogą wyceniać materiały i towary w cenach zakupu, jeżeli nie zniekształca to stanu aktywów oraz wyniku finansowego jednostki.  
Z zapisów art. 34 ust.4 wynika, że w przypadku gdy ceny nabycia albo zakupu, albo koszty wytworzenia jednakowych albo uznanych za jednakowe, ze względu na podobieństwo ich rodzaju i przeznaczenie, są różne, wartość stanu końcowego rzeczowych składników aktywów obrotowych wycenia się w zależności od przyjętej przez jednostkę metody ustalania wartości ich rozchodu, w tym zużycia, sprzedaży:

1. według cen przeciętnych, to jest ustalonych w wysokości średniej ważonej cen (kosztów) danego składnika aktywów;
2. przyjmując, że rozchód składnika aktywów wycenia się kolejno po cenach (kosztach) tych składników aktywów, które jednostka najwcześniej nabyła (wytworzyła); ( zwaną  potocznie FIFO)
3. przyjmując, że rozchód składników aktywów wycenia się kolejno po cenach (kosztach) tych składników aktywów, które jednostka najpóźniej nabyła (wytworzyła); ( zwaną potocznie LIFO)
4. w drodze szczegółowej identyfikacji rzeczywistych cen (kosztów) tych składników aktywów, które dotyczą ściśle określonych przedsięwzięć, niezależnie od daty ich zakupu lub wytworzenia.

W opisanym przypadku spółka  wycenia towary według ceny zakupu , zaś  do wyceny  rozchodu towarów stosuje metodę FIFO. Przyjęta przez jednostkę  zasada powinna zostać opisana z polityce rachunkowości ( zakładowym planie kont)  i stosowana w sposób ciągły, a  zatem niezależnie od tego, jak często towar  jest przemieszczany. Oznacza to, że w przypadku przesunięcia międzymagazynowego (MM)  istotna jest data pierwszego (pierwotnego) przyjęcia towarów do  magazynu, gdyż w przeciwnym  razie mogłoby dojść do naruszenia zasady ciągłości stosowania wybranej metody rozchodu zapasów. 

Jeśli zaś chod...