Współczynnik podwyższający stawkę amortyzacyjną w ramach metody liniowej

ODPOWIEDŹ

Podatnik może przyjąć, że budynek używany jest w tzw. złych warunkach, a stąd możliwe jest stosowanie w ramach metody liniowej stawki podwyższonej o współczynnik nie wyższy niż 1,4. Podatnik musi zatem pomnożyć stawkę właściwą dla budynku przez współczynnik podwyższające na poziomie 1,1, 1,2, 1,3 lub 1,4. Prawo do podwyższenia stawki amortyzacyjnej przysługuje podatnikowi począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym podatnik stwierdził okoliczności uzasadniające podwyższenie stawki. Przy czym podatnik musi pamiętać także od tym, że jeżeli w danym miesiącu okoliczności ustąpią, to od kolejnego miesiąca należy stosować stawkę podstawową z Wykazu.

UZASADNIENIE

Ustawodawca w art.22i u.p.d.o.f. uregulował zagadnienie dotyczące możliwości podwyższania stawek amortyzacyjnych uwidocznionych w Wykazie stawek amortyzacyjnych, przy czym podwyższone stawki mają zastosowanie w odniesieniu do amortyzacji dokonywanej metodą liniową. Cechą powyższej regulacji jest posłużenie się przez ustawodawcę terminami, które określają możliwość korzystania przez podatnika ze stawek podwyższonych. I tak, pod pojęciami należy rozumieć, zgodnie z odesłaniem wskazanym w art.22i ust.7 u.p.d.o.f.:

Warunki pogorszone dla budynków i budowli – pod tym pojęciem należy rozumieć używanie tychże środków trwałych pod ciągłym działaniem wody, par wodnych, znacznych drgań, nagłych zmian temperatury oraz innych czynników powodujących przyśpieszenie zużycia obiektu. Złe warunki używania budynków i budowli – uważa się używanie tych środk...