Mechanizm poboru podatku u źródła

ODPOWIEDŹ

Tak, od 1 stycznia 2019 r. obowiązują nowe przepisy regulujące kwestię podatku u źródła, które utrudniają płatnikom możliwość skorzystania ze zwolnień oraz preferencyjnych stawek opodatkowania. Utrudnienie to polega na tym, że w przypadku gdy łączna suma należności wypłaconych przez płatnika na rzecz tego samego podatnika przekracza 2.000.000 zł. w roku podatkowym obowiązującym u wypłacającego te należności, to płatnik został pozbawiony możliwości niepobrania podatku na podstawie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, a także bez uwzględnienia zwolnień lub stawek wynikających z przepisów szczególnych lub umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. W takiej sytuacji płatnik musi najpierw odprowadzić obliczoną należność do urzędu skarbowego, a dopiero po tym fakcie ubiegać się o jej zwrot.

UZASADNIENIE

Techniczne kwestie poboru i zapłaty zryczałtowanego podatku dochodowego od osób pranych ( tzw. podatku u źródła) reguluje  art. 26 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który nakłada na osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami obowiązek pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od należności wypłacanych na rzecz tego samego podatnika i tylko od tych należności, które nie przekraczają wartości 2 000 000 złotych. Jednak obowiązek ten nie powstaje, jeśli pomiędzy Polską a krajem rezydencji odbiorcy wypłacanej należności funkcjonuje umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, a polski przedsiębiorca posiada ważny certyfikat rezydencji podatkowej podmiotu zagranicznego.

Zatem w przypadku gdy suma należności wypłacanych przez płatnika, w danym roku podatkowym u wypłacającego nie przekroczy 2 000 000 zł. to płatnik będzie uprawniony już w momencie wypłaty stosować obniżone stawki bądź zwolnienie z opodatkowania, jeśli taką możliwość przewidują przepisy szczególne bądź postanowienia umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. 

Obecnie stawki zryczałtowanego podatku u źródła wynoszą 10% lub 20% kwoty należności w zależności od rodzaju transakcji. Jeśli pomiędzy Polską a krajem rezydencji odbiorcy istnieje stosowna umowa międzynarodowa wprowadzająca inną stawkę to, można dostosować do niej stawkę krajową. Wówczas płatnik (czyli polski przedsiębiorca, który jest zobowiązany do odprowadzenia podatku od kwoty należności) musi posiadać ważny certyfikat rezydencji podatkowej swojego kontrahenta.  

Natomiast od 1 stycznia 2019 r. nie jest możliwe bezpośrednie stosowanie zwolnień lub preferencyjnych stawek przez płatnika, gdy łączna suma należności wypłaconych przez płatnika na rzecz tego same...