Zmiana indywidualnej stawki amortyzacyjnej wywołana zmianą przeznaczenia budynku na użytkowy

ODPOWIEDŹ
Przebudowa budynku w ten sposób, iż zmienia się jego przeznaczenie z mieszkalnego na niemieszkalny powoduje konieczność stosowania przepisów o indywidualnej stawce amortyzacji typowej dla budynków inne niż niemieszkalne, z uwzględnieniem zasady że dotychczasowe odpisy amortyzacyjne muszą być uwzględnione w rachunku amortyzacji podatkowej środka trwałego i nie może dojść do zmiany metody amortyzacji. 

UZASADNIENIE
Na wstępie należy wskazać, że:

• jeżeli dany składnik majątku znajduje się w posiadaniu podatnika – przedsiębiorcy i spełnia warunki do uznania go za środek trwały (co jest uregulowane w treści art.22a ust.1 u.p.d.o.f.) to podatnik musi go amortyzować,
• jednym z elementów, od których zależy prawidłowa wartość podatkowych odpisów amortyzacyjnych jest oprócz wartości początkowej netto (lub brutto, gdy podatnik nie ma możliwości odliczenia podatku naliczonego VAT) oraz metody amortyzacji, prawidłowo ustalona wartość stawki amortyzacyjnej.

Jeżeli powyższe warunki zostaną spełnione to zgodnie z art.22 ust.8 updof kosztem podatkowym działalności gospodarczej są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23. Co istotne zgodnie z art. 22c pkt 1 updof amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów, które też są środkami trwałym. 
Ustawodawca zdecydował się dla używanych środków trwałych wprowadzić opcję amortyzowania (gdyż zawsze zasada jest taka, że dla podatnika – przedsiębiorcy w pierwszej kolejności możliwe jest zastosowanie stawek z wykazu) w postaci tzw. indywidualnych stawek amortyzacyjnych. Cechą tej regulacji jest to, że:

• nie podaje się stawek (jak w wykazie) lecz minimalny czas amortyzowania danego środka trwałego,
• podatnik...