Zaliczka na czynności komornicze

Sprawdź również portal dla księgowych: Doradca Księgowego i dowiedz się więcej!

ODPOWIEDŹ

W przypadku wypłaty zaliczki na wydatki, o których mowa w art. 39 ust. 2 ustawy o komornikach nie powinna ona podlegać ujęciu w kosztach podatkowych w momencie wypłaty tej zaliczki. Dopiero po rozliczeniu przez komornika przekazanej zaliczki wydatki te staną się definitywne i wówczas, spełniając wszystkie przesłanki, będą mogły zostać zakwalifikowane jako koszty uzyskania przychodu.

UZASADNIENIE

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z powyższego wynika, że wydatki, które nie zostały wymienione w art. 16 ust.1 ustawy o CIT, ponoszone przez podatników mogą stanowić koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiągniętymi przez podatnika przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu źródła przychodów. Aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił jego koszt podatkowy, musi mieć charakter definitywny.

Na pokrycie wydatków, komornik może zażądać zaliczki od strony lub innego uczestnika postępowania, który wniósł o dokonane czynności, uzależniając czynność od jej uiszczenia (art. 40 ust. 1 ustawy o komornikach).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 tej ustawy, czynność, w związku z którą komornik zażądał zaliczki na pokrycie wydatków, należy podjąć niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 7 dni od dnia uiszczenia zaliczki. Art. 41 ust. 2 ustawy o komornikach, nakłada na komornika obowiązek rozliczenia zaliczki w terminie miesiąca od dnia poczynienia wydatków, na które była przeznaczona, i zwrócen...