Jaką metodę amortyzacji wybrać prowadząc działalność gospodarczą w mieszkaniu

Ustawa o podatku dochodowym przewiduje trzy możliwości ustalenia wysokości odpisu amortyzacyjnego.

I. Pierwsza z metod (uproszczona)

została uregulowana w art. 22g ust.10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanej dalej updof) gdzie za wartość początkową przyjmuje się iloczyn metrów kwadratowych powierzchni użytkowej i stałej kwoty 988 zł. Powierzchnię użytkową należy z kolei wyliczyć wedle regulacji typowych dla podatku od nieruchomości. Powierzchnię użytkową liczy się w ten sposób, iż powierzchnię o wysokości 1,4 do 2,2 metra w świetle przyjmuje się w 50%, a niższą od 1,4 m pomija się. Metoda uproszczona możliwa jest do zastosowania dla budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych, które są wynajmowane, wydzierżawiane lub używane przez właściciela.

Przykład 1

Przedsiębiorca prowadzi działalność gospodarczą w mieszkaniu i wykorzystuje dla tych celów pełną powierzchnię, tj. 100 m2. Wartość początkowa (która jest taka sama dla każdego roku) wyniesie zatem 98.800 zł (100 m2 x 988 zł). Przedsiębiorca będzie wyliczał odpis amortyzacyjny (roczny) wedle stawki 1,5%, co da odpis na poziomie 1.482 zł (98.800 zł x 0,015).

Jeżeli z kolei tylko część mieszkania będzie przeznaczona na cel działalności gospodarczej, to należy wyliczyć wartość początkową, która stanowi udział powierzchni przeznaczonej na ten cel w całości powierzchni użytkowej mieszkania.

Przykład 2

Przedsiębiorca posiada mieszkanie, gdzie powierzchnia użytkowa wynosi 100 m2. Na potrzeby działalności gospodarczej wydzielił 20 m2. Wyliczenie odpisu amortyzacyjnego przedstawia się następująco:

• Wartość początkowa powierzchni dla celów amortyzowania = ((powierzchnia całkowita (użytkowa) w metrach kw. – powierzchnia nie przeznaczona na cele działalności gospodarczej)) x kwota 988 zł

• W tym przypadku wartość początkowa = (100 m2. – 80 m2.) x 988 zł = 19 760 zł

• Odpis amortyzacyjny (roczny) = 19 760 zł x 1,5% = 296,4 zł

• Odpis amortyzacyjny miesię...