Umowa dożywocia - skutki podatkowe

ODPOWIEDŹ

Nabycie nieruchomości w drodze umowy dożywocia nie dokonuje się pod tytułem darmym (nieodpłatnie), nabywca nie nabywa nieodpłatne określonego przysporzenia majątkowego, które w zasadzie podlegałoby podatkowi od darowizny. Na nabywcy nieruchomości ciążą bowiem określone świadczenia wobec osoby na rzecz, której ustanowione zostało dożywocie.

W przypadku zbycia nieruchomości na podstawie umowy o dożywocie nie jest możliwe określenie przychodu ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o PIT, na zasadach wynikających z art. 19 ust. 1 i 3 tej ustawy. Stanowisko to podziela Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 17 listopada 2014 r., sygn. akt II FSP 4/13 oraz w wyroku z 12 maja 2015 r. sygn. akt II FSK 1349/13.

UZASADNIENIE

Według art. 908 § 1 Kodeksu cywilnego jeżeli w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązał się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie (umowa o dożywocie), powinien on, w braku odmiennej umowy, przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.

Jeżeli w umowie o dożywocie nabywca nieruchomości zobowiązał się obciążyć ją na rzecz zbywcy użytkowaniem, którego wykonywanie jest ograniczone do części nieruchomości, służebnością mieszkania lub inną służebnością osobistą albo spełniać powtarzające się świadczenia w pieniądzach lub w rzeczach oznaczonych co do gatunku, użytkowanie, służebność osobista oraz uprawnienie do powtarzających się świadczeń należą do treści prawa dożywocia - § 2 powyższego artykułu.

Według art. 910 k.c. przeniesienie własności nieruchomości na podstawie umowy o dożywocie następuje z jednoczesnym obciążeniem nieruchomości prawem dożywocia. Do takiego obciążenia stosuje się odpowiednio przepisy o prawach rzeczowych ograniczonych - § 1.

W razie zbycia nieruchomości o...