209
Nasza firma w związku ze zmianą rodzaju i procesu produkcji dokonuje sprzedaży nieprzydatnych jej środków trwałych. Część z tych środków została zamortyzowana w całości, a część jeszcze nie. Na jakich zasadach powinniśmy określić cenę sprzedaży. Czy powinna nią być wartość rynkowa sprzedawanego środka trwałego zarówno w przypadku całkowicie zamortyzowanego, jak i podlegającego jeszcze amortyzacji?
ODPOWIEDŹ
Dokonując sprzedaży nieprzydatnych środków trwałych, niezależnie od tego czy zostały one zamortyzowane w całości czy też nie, podatnik winien w umowie sprzedaży podać cenę, która będzie odpowiadała wartości rynkowej zbywanych środków trwałych.
UZASADNIENIE
Według art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodem z odpłatnego zbycia rzeczy lub praw majątkowych, z zastrzeżeniem ust. 4 jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie. Jeżeli jednak cena bez uzasadnionej przyczyny znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Z treści powyższego przepisu wynika, iż przy odpłatnym zbyciu rzeczy lub praw majątkowych uzyskany w ten sposób przychód odpowiada cenie wyrażonej w umowie, pod warunkiem, że odpowiada ona wartości rynkowej zbywanej rzeczy lub prawa.
Zasady określania wartości rynkowej zawarte są w ust. 2 powyższego przepisu. Zgodnie z jego treścią wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca odpłatnego zbycia.
Pojęcie wartości rynkowej występuje nie tylko w podatku dochodowym, ale stanowi również podstawę wyliczenia zobowiązania podatkowego w podatku od czynności cywilnoprawnych. Według art. 6 ust. 2 ustawy o pcc wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnych określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów (wartość brutto). Tym samym opierając się na wykładni systemowej przepisów, dla ich interpretacji możliwe będzie odpowiednie zastosowanie orzecznictwa sądowego wydanego dla norm prawnych zawartych w ustawie o podatku od czynności cywilnoprawnych. W świetle poglądu przyjętego w orzecznictwie cena przeciętna stanowi wypadkową między cenami najwyższymi i najniższymi. Pojęcie przeciętnej ceny oznacza cenę, jaką w danym miejscu i czasie można uzyskać w obrocie wolnorynkowym za rzecz o określonych cechach; cena, jaką przeciętny nabywca zdecydowany jest za nią zapłacić, a sprzedający przyjąć w wykonaniu umowy. Ustalenie tego rodzaju ceny powinno natomiast nastąpić przez porównanie cen transakcji rzeczy tego samego gatunku i rodzaju w danym miejscu i czasie. W wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8 czerwca 2010 r. sygn. akt I SA/Kr 221/2010 sąd wskazał, iż podstawowym kryterium przy ustalaniu wartości rynkowej mają być przeciętne ceny stosowane w danej miejscowości, natomiast kryterium dodatkowym (uzupełniającym) ma być stan i stopień zużycia rzeczy...
Aby uzyskać dostęp do całości, kup prenumeratę
