Sprzedaż wierzytelności – jak rozliczyć podatkowo

Temat tygodnia

Spółka z o.o. świadczy usługi udzielania pożyczek krótkoterminowych i ratalnych poza systemem bankowym. Spółka udziela pożyczek osobom fizycznym za pomocą strony internetowej. Spółka rozpoznaje przychód należny z tytułu prowizji w dacie wykonania usługi, za którą uznaje moment udzielenia pożyczki. W przypadku nieuregulowania przez pożyczkobiorcę należności w terminach określonych w umowie oraz upływu określonego czasu spółka dokonuje odpisania wierzytelności jako nieściągalnych, stosując art. 16 ust. 1 pkt 25 lit. a i ust. 2 ustawy o CIT – uprawdopodabnia nieściągalność pożyczek. Spółka zbywa niektóre wierzytelności pożyczkowe odpisane jako nieściągalne, w tym także z tytułu prowizji, uzyskując kwotę odpowiadającą rynkowej wartości zbywanej wierzytelności, która jest niższa niż wartość nominalna zbywanej wierzytelności. Czy w przypadku zbycia wierzytelności odpisanych i zaliczonych do kosztów jako nieściągalne spółka jest uprawniona do rozpoznania jako koszt uzyskania przychodu wartości zbywanej wierzytelności do wysokości osiągniętego przychodu z odpłatnego zbycia?

ODPOWIEDŹ
W tym przypadku spółka będzie mogła zaliczyć w koszty wartość zbywanej wierzytelności.

UZASADNIENIE
Na wstępie przypomnijmy, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.
Z pytania wynika, że Spółka w niektórych przypadkach dokonuje zbycie wierzytelności (pożyczki), które już zostały zaliczone przez nią do kosztów uzyskania przychodów jako wierzytelności nieściągalne, po uprzednim udokumentowaniu ich nieściągalności, zgodnie ustawą CIT. W sytuacji zbycia wierzytelności należy rozpoznać przychód podlegający opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w wysokości ceny ustalonej w umowie sprzedaży. W przedmiotowej sprawie, nie ma wątpliwości, że mamy do czynienia za zbyciem wierzytelności. Spółka wyzbywa się prawa własności do własnych wierzytelności 
z tytułu należnej jej prowizji. W zamian Spółka otrzymuje należną jej zapłatę (patrz art. 14 ust. 1 ustawy o CIT).
Na gruncie prawa cywilnego wierzytelności uznawane są za prawa majątkowe, które mogą być przedmiotem obrotu gospodarczego. Wierzyciel posiada uprawnienie do przeniesienia własności posiadanych wierzytelności na inny podmiot. Zgodnie z art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.
Umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Z ...

 

Pozostałe 70% treści dostępne jest tylko dla Prenumeratorów

Co zyskasz, kupując prenumeratę?
  • 12 papierowych oraz cyfrowych wydań magazynu"
  • Dostęp online do aktualnych i archiwalnych wydań czasopisma oraz dostęp do dodatkowych materiałów
  • Nielimitowane konsultacje
  • ...i wiele więcej!

Przypisy